KAVAK AĞACI

Uçsuz bucaksız yeşilliklerde,
Gözünün alabildiği güzellikte,
Selvi boylu, şık, kendi halinde,
Köyümün en nadir yerinde.

Kıymışlar canına odun niyetine,
Oysaki giden canların yanında,
Ne önemi vardı belki de,
Köyümün bir dalı kırılmış.

İçimi de acıttı yüreğimi de,
Ruhumun huzur bulduğu köyüm de,
Bir bir gidecek mi yoksa,
İnay’ın güzellikleri de.

Şimdi korkularım daha da büyüdü,
İçimden sessiz çığlıklar yürüdü,
Kavak bahaneydi belki de,
İsyanım baş belası siyanüre.

Bir tek kişi kalsak da İnaylı diye,
Yenemeyecekler İnay aşkını,
Bitiremeyecekler vatan sevdasını,
İnay sevdasını, İnay aşkını.

Nazan AYRANCI