TAŞ KÖPRÜ

Derenin üstünde sağlam taş köprü,
Yıpratamaz onu zamandan törpü.

Hâlâ ayaktadır, hâlâ diridir,
Üzerinden geçer, insan, at, sürü.

Bir tarih kavşağı, hisseder insan,
Bak anla; bir baştan bir başa yürü.

Şimdi suyu kesik, deresi kuru,
Ama akar durur mazi kültürü.

Taş köprüm beslemiş, sabrıyla bizi,
Ondan içmiş zülâl, mahkumu, hürü.

Sanki secdededir, yüzyıllardır, der
Kulluktan gayriyi yokluğa kürü.

Ey benim gönlümün ebemkuşağı,
Beni çek cennete ruhumu bürü.

Sırat köprüsüne bir namzetsin sen,
Menzile çekersin, topalı, körü.

Çekiver öteye, Cami içinden,
Elmasa çevirip, kalbi kömürü.

Sende bu tılsım var, çek yolcuları,
Çek dünya fanidir, baki öbürü…

Mehmet ERDOĞAN